رهبر فرزانه انقلاب در پاسخ به متنی که رئیس جمهور روحانی در موضوع هسته ای "مرقوم داشته اند" فرموده اند:
جناب آقای رئیس‌جمهور
دستیابی
به آنچه "مرقوم داشته‌اید" در خور تقدیر و تشکر از هیئت مذاکرات هسته‌ای و
دیگر دست اندر کاران است و میتواند پایه‌ی اقدامات هوشمندانه‌ی بعدی قرار
گیرد. بی‌شک فضل الهی و دعا و پشتیبانی ملت ایران عامل این موفقیت بوده و
در آینده نیز خواهد بود ان‌شاء الله. ایستادگی در برابر زیاده خواهیها
همواره باید شاخص خطّ مستقیم حرکت مسئولان این بخش باشد، و چنین خواهد بود
ان‌شاء الله.
سیّد علی خامنه‌ای
3/آذر/92
متن آنچه در قضیه هسته ای "توافق شده" را می توانید اینجا بخوانید و متن آنچه "مرقوم شده" را در اینجا بخوانید
1- آیا به آنچه "مرقوم شده" دست یافته ایم؟
2- آیا بین آنچه "مرقوم شده" با آن چه "توافق شده" ممکن است تفاوتی باشد ؟
3- اگر هست این تفاوتها چیست؟
4-
با توجه به اینکه در مذاکرات ژنو یک متن بیشتر مورد توافق نگرفته ولی
قرائت اوباما و مسئولین آمریکایی و اروپایی با قرائت رئیس جمهور و مسئولین
ما از آن کاملا متفاوت است، چه ضمانتی هست که در آینده مذاکرات قرائت
قلدرهای عالم از این متن واحد ملاک قضاوت و عمل قرار نگیرد؟ کما اینکه همین
الان بر اساس قرائت همه غیر زورگویان عالم از معاهده NPT ، همه دولتهای
غیر دارنده سلاح هسته ای نه تنها حق دارند در راستای برخورداری از تکنولوژی
صلح آمیز هسته ای از جمله غنی سازی فعالیت کنند، بلکه کشورهای دارنده
سلاح و تکنولوژی هسته ای موظفند آنها را یاری نمایند ولی حاکمان آمریکایی و
اروپایی با این قرائت مخالفند!!! و هر چه را بر اساس قرائت آنها نباشد
مورد مخالفت قرار داده و با آن مقابله و یا وتو!!! می کنند.
یک تجربه‌اى در اختیار ملّت ایران است - که حالا من مختصراً عرض خواهم کرد - این تجربه ظرفیّت فکرى ملّت ما را بالا خواهد برد؛ مثل تجربه‌اى که در سال ۸۲ و ۸۳ در زمینه‌ى تعلیق غنى‌سازى انجام گرفت، که آن‌وقت تعلیق غنى‌سازى را در مذاکرات با همین اروپایى‌ها، جمهورى اسلامى براى یک مدّتى پذیرفت. خب ما دو سال عقب افتادیم، لکن به نفع ما تمام شد. چرا؟ چون فهمیدیم که با تعلیق غنى‌سازى، امید همکارى از طرف شرکاى غربى مطلقاً وجود ندارد. اگر ما آن تعلیق اختیارى را - که البتّه به‌نحوى تحمیل شده بود، لکن ما قبول کردیم، مسئولین ما قبول کردند - آن روز قبول نکرده بودیم، ممکن بود کسانى بگویند خب یک ذرّه شما عقب‌نشینى میکردید، همه‌ى مشکلات حل میشد، پرونده‌ى هسته‌اى ایران عادى میشد. آن تعلیق غنى‌سازى این فایده را براى ما داشت که معلوم شد با عقب‌نشینى، با تعلیق غنى‌سازى، با عقب افتادن کار، با تعطیل کردن بسیارى از کارها مشکل حل نمیشود؛ طرف مقابل دنبال مطلب دیگرى است؛ این را ما فهمیدیم، لذا بعد از آن شروع کردیم غنى‌سازى را آغاز کردن. امروز وضعیّت جمهورى اسلامى با سال ۸۲، زمین تا آسمان فرق کرده؛ آن روز ما چانه میزدیم سرِ دو، سه سانتریفیوژ؛ امروز چندین هزار سانتریفیوژ مشغول کارند. جوانهاى ما، دانشمندان ما، محقّقین ما، مسئولین ما همّت کردند، کارها را پیش بردند. بنابراین از مذاکراتى هم که امروز در جریان است، ما ضررى نخواهیم کرد. البتّه بنده همچنان که گفتم خوشبین نیستم؛ من فکر نمیکنم از این مذاکرات آن نتیجه‌اى را که ملّت ایران انتظار دارد، به‌دست بیاید، لکن تجربه‌اى است و پشتوانه‌ى تجربى ملّت ایران را افزایش خواهد داد و تقویت خواهد کرد؛ ایرادى ندارد امّا لازم است ملّت بیدار باشد. ما از مسئولین خودمان که دارند در جبهه‌ى دیپلماسى فعّالیّت میکنند، کار میکنند، قرص و محکم حمایت میکنیم، امّا ملّت باید بیدار باشد، بداند چه اتّفاقى دارد مى‌افتد [تا] بعضى از تبلیغاتچى‌هاى مواجب‌بگیر دشمن و بعضى از تبلیغاتچى‌هاى بى‌مزدومواجب - از روى ساده‌لوحى - نتوانند افکار عمومى را گمراه کنند.
بیانات در دیدار دانش‌آموزان و دانشجویان ۱۳۹۲/۸/۱۲