بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای منتظری
با دلی پرخون و قلبی شکسته چند کلمه ای برایتان می نویسم تا مردم روزی در
جریان امر قرار گیرند. شما در نامه اخیرتان نوشته اید که نظر تو را شرعا بر
نظر خودم مقدم می دانم: خدا را در نظر می گیرم و مسائل را گوشزد می کنم.
از آنجا که روشن شده است که شما این کشور و انقلاب اسلامی عزیز مردم مسلمان
ایران را پس از من دست لیبرال ها و از کانال آنها به منافقین می سپارید،
صلاحیت و مشروعیت رهبری آینده نظام را از دست داده اید. شما در اکثر نامه
ها و صحبت ها و موضعگیری هایتان، نشان دادید که معتقدید لیبرال ها و
منافقین باید بر کشور حکومت کنند. به قدری مطالبی که می گفتید دیکته شده
منافقین بود که من فایده ای برای جواب به آنها نمی دیدم. مثلا در همین
دفاعیه شما از منافقین تعداد بسیار معدودی که در جنگ مسلحانه علیه اسلام و
انقلاب محکوم به اعدام شده بودند را منافقین از دهان و قلم شما به آلاف و
الوف رساندند و می بینید که چه خدمت ارزنده ای به استکبار کرده اید. در
مسأله مهدی هاشمی قاتل، شما او را از همه متدینین متدین تر می دانستید و با
این که برایتان ثابت شده بود که او قاتل است، مرتب پیغام می دادید که او
را نکشید. از قضایای مثل قضیه مهدی هاشمی که بسیار است و من حال بازگو کردن
تمامی آنها را ندارم. شما از این پس وکیل من نمی باشید و به طلابی که برای
شما پول می آورند بگویید به قم منزل آقای پسندیده و یا در تهران به جماران
مراجعه کنند.
بحمدلله از این پس شما مسأله مالی هم ندارید. اگر شما نظر من را شرعا مقدم
بر نظر خود می دانید -که مسلما منافقین صلاح نمی دانند و شما مشغول به
نوشتن چیزهایی می شوید که آخرتتان را خراب تر می کند- با دلی شکسته و سینه
ای گداخته از آتش بی مهری ها با اتکا به خداوند متعال به شما که حاصل عمر
من بودید چند نصیحت می کنم دیگر خود دانید:
1. سعی کنید افراد بیت خود را عوض کنید تا سهم مبارک امام بر حلقوم منافقین و گروه مهدی هاشمی و لیبرال ها نریزد.
2. از آنجا که ساده لوح هستید و سریعا تحریک می شوید در هیچ کار سیاسی دخالت نکنید، شاید خدا از سر تقصیرات شما بگذرد.
3. دیگر نه برای من نامه بنویسید و نه اجازه دهید منافقین هر چه اسرار مملکت است را به رادیوهای بیگانه دهند.
4. نامه ها و سخنرانی های منافقین که به وسیله شما از رسانه های گروهی به
مردم می رسید؛ ضربات سنگینی بر اسلام و انقلاب زد و موجب خیانتی بزرگ به
سربازان گمنام امام زمان-روحی له الفدا- و خون های پاک شهدای اسلام و
انقلاب گردید، برای این که در قعر جهنم نسوزید خود اعتراف به اشتباه و گناه
کنید، شاید خدا کمکتان کند.
والله قسم، من از ابتدا با انتخاب شما مخالف بودم، ولی در آن وقت شما را
ساده لوح می دانستم که مدیر و مدبر نبودید ولی شخصی بودید تحصیل کرده که
مفید برای حوزه های علمیه بودید و اگر این گونه کارهایتان را ادامه دهید
مسلما تکلیف دیگری دارم و می دانید که از تکلیف خود سرپیچی نمی کنم.
والله قسم، من با نخست وزیری بازرگان مخالف بودم ولی او را هم آدمی خوبی می دانستم.
والله قسم، من رأی به ریاست جمهوری بنی صدر ندادم و در تمام موارد نظر دوستان را پذیرفتم.
سخنی از سر درد و رنج و با دلی شکسته و پر از غم و اندوه با مردم عزیزمان دارم:
من با خدای خود عهد کردم که از بدی افرادی که مکلف به اغماض آن نیستم هرگز
چشم پوشی نکنم. من با خدای خود پیمان بسته ام که رضای او را بر رضای مردم و
دوستانم مقدم دارم؛ اگر تمام جهان علیه من قیام کنند دست از حق و حقیقت بر
نمی دارم. من کار به تاریخ و آن چه اتفاق می افتد ندارم؛ من تنها باید به
وظیفه شرعی خود عمل کنم. من بعد از خدا با مردم خوب و شریف و نجیبمان پیمان
بسته ام که واقعیات را در موقع مناسبش با آنها در میان گذارم. تاریخ اسلام
پر است از خیانت بزرگانش به اسلام؛ سعی کنند تحت تأثیر دروغ های دیکته شده
که این روزها رادیوهای بیگانه آن را با شوق و شور و شعف پخش می کنند،
نگردند. از خدا می خواهم که به پدر پیر مردم عزیز ایران صبر و تحمل عطا
فرماید و او را بخشیده و از این دنیا ببرد تا طعم تلخ خیانت دوستان را بیش
از این نچشد. ما همه راضی هستیم به رضایت او؛ از خود که چیزی نداریم، هر چه
هست او است.
والسلام
یکشنبه ۶۸/۱/۶
روح الله الموسوی الخمینی
صحیفه امام ره ، ج 21، ص 330
امام خمینی (ره) :
«این وصیتنامه هایى که این عزیزان مینویسند مطالعه کنید. پنجاه سال عبادت کردید، و خدا قبول کند، یک روز هم یکى از این وصیتنامه ها را بگیرید و مطالعه کنید و تفکر کنید.»
مقام معظم رهبری :
«این وصیت‌نامه‌هایى که امام مى‌فرمودند بخوانید، من به این توصیه‌ى ایشان خیلى عمل کرده‌ام. هرچه از وصیت‌نامه‌هاى همین بچه‌ها به دستم رسیده - یک فتوکپى، یک جزوه - غالباً من اینها را خوانده‌ام؛ چیزهاى عجیبى است. ماها واقعاً از این وصیت‌نامه‌ها درس مى‌گیریم. اینجا معلوم مى‌شود که درس و علم و علم الهى، بیش از آنچه که به ظواهر و قالبهاى رسمى وابسته باشد، به حکمت معنوى - که ناشى از نورانیت الهى است - وابسته است. آن جوان خطش هم بزور خوانده مى‌شود، اما هر کلمه‌اش براى من و امثال من، یک درس و یک راهگشاست و من خودم خیلى استفاده کرده‌ام.»