… از سقیفه باید آغاز کنیم.
دروغگوست کسی که زندگی فاطمه (س) را بنویسد و بر سقیفه پرده بکشد.
خام است آن که بدبختی های مسلمین را در تاریخ اسلام بررسی کند و سقیفه را نادیده گذارد.
در سقیفه حقیقت ایمان و نفاق رقم زده شد ، نفاق بر مسند نشست و ایمان سنگر گرفت ، نفاق چیره شد و ایمان مبارزه آغاز کرد ، نفاق در کفّه ی اکثریت قرار گرفت و ایمان در اقلیت ماند ، نفاق هجوم آغاز کرد و ایمان صبوری پیشه ساخت ، نفاق کینه های خویش آشکار کرد و ایمان آماج حمله ها شد ...
از دیرباز شب پایانی پاییز و
شب آغازین زمستان برای ایرانیان شبی خاطره انگیز بوده است. شبی موسوم به
«شب چله» یا «شب یلدا». شبی که در آن پدربزرگها و مادر بزرگها خانه را برای
استقبال از فرزندان می آرایند و فرزندان و نوه ها نیز از آن سو برای دیدار
بزرگان خانواده بی قرارند.
ایران کشوری با چندین هزار سال قدمت و
تمدن شبی را به شادمانی می نشیند که مردمش بنا به ذوق و سلیقه و طبیعت
منطقه ای که در آن زندگی می کنند هر یک برای برگزاری سنت های کهن آداب خاص
خود را دارند.
صله رحم، دیدار با بزرگترهای فامیل، خوردن آجیل
مخصوص، انار، شیرینی و هندوانه و از همه مهمتر «حافظ خوانی» و «گرفتن فال
حافظ» تنها بخشی از رسم و رسومات این شب به یادماندنی است.
از
آنجائیکه که صله رحم یکی از دستورات موکد دین مبین اسلام به مسلمانان است
می توان نتیجه گرفت که دیدوباردید و گعده های خانوادگی در شب یلدا و باخبر
شدن از احوالات بستگان به بهانه طولانی ترین شب سال، اتفاقا مورد تاکید و
نظر دین مبین اسلام نیز هست.
اما امسال این شب که جایگاه ویژه ای
در بین ایرانیان دارد مصادف شده است با ایام پایانی ماه صفر. ماهی که در
روایات به ماه غم و اندوه اهل بیت علیهم السلام تعبیر شده است.
به
عبارت دیگر یکشنبه و سه شنبه (۳۰ آذر و ۲ دی) ایام رحلت پیامبر (ص) و شهادت
امام رضا(ع) و امام حسن مجتبی(ع) است. ایامی که مردم شیعه ایران قطعا
زمانی را برای شادی و جشن و پایکوبی به خود اختصاص نخواهند داد و ترجیح می
دهند در مراسمات عزاداری و هیئات مذهبی سپری کنند.
یک پیشنهاد «یلدایی محمدی(ص)»
دیشب ﭘﺪﺭﻡ ﺑﺎ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺻﺪﺍ ﻭ ﺳﯿﻤﺎ ﺗﻤﺎﺱ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺗﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺑﻐﺾ آن ها ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺩ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﮔﺮﻓﺖ.
ﻫﺮ ﺟﻤﻠﻪ ای ﮐﻪ ﭘﺪﺭﻡ می گفت ﺩﺭ ﻧﻈﺮﻡ ﺧﺸﺘﯽ ﻣﯽ آﻣﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ می رﯾﺨﺖ...
روحت شاد خمینی!
می‌گفتی راه قدس از کربلا می‌گذرد و بعضی خیال خام داشتند که خمینی مست فتح‌الفتوح فتح‌المبین است و مغرور حماسه الی بیت‌المقدس.
و حالا انگار نه انگار که خمینی نیست، که خامنه‌ای همان خمینی دیگر است.
فوج فوج است که از زمین خمینی و خامنه‌ای، عازم کربلاست برای بیعت با خون خدا و چه خوب رزمایشی است این مانور اقتدار و حماسه و وحدت.
کاش راه باز کنند به سمت و سوی سرزمین بیت‌المقدس و چشم فتنه از کاسه بیرون کَنَند.
که سحر نزدیک است.
شاید همین حوالی، شاید همین روزها.
در عملیات کربلای ۵، «قاسم سلیمانی» فرمانده لشکر ۴۱ ثارالله در محاصره‌ی دشمن گیر می‌کند. با بی‌سیم همراه با داد و فریاد به قرارگاه می‌گوید: «عراقی‌ها ما رو محاصره کردن. تو چند متری‌مون هستن… بعید می‌دونم کسی از ما زنده بمونه… دیدار به قیامت!».
سردار اسدی فرمانده لشکر المهدی در محور کناری لشکر ثارالله بی سیم را برمی‌دارد و می‌گوید: «قاسم! قاسم! جعفر!» جواب می‌دهد: «جعفر به گوشم!» می‌گوید: «اشلو رو برات می‌فرستم.» جواب می‌دهد:«هر کاری می‌کنی زودتر جعفر جان!»
به گزارش گروه حماسه و مقاومت فارس ، پای صحبت‌های همرزمان جاویدالاثر حاج احمد متوسلیان فرمانده لشکر 27 محمد رسول الله (ص) که می‌نشینیم متوجه می‌شویم سردار بی‌نشان برای مسائل فرهنگی ارزش زیادی قائل بود؛
