قانون و حداقل عرف و احترام به دیگر قوا و همه مواردی از این دست را اگرچه
هرگز نمی‌توان به کناری نهاد، لیکن در این مقال کنار می‌گذاریم و خطاب به
دولت اعتدال که برادر جناب روحانی را روانه دیدار فتنه‌گران می‌کند
بی‌تعارف عرض می‌کنیم: چه چیزی را می‌خواهید ثابت کنید؟!
نقطه سر خط. دولتی که بخواهد اینگونه به دوست و دشمن پیغام دهد که ما با
دروغگویان بزرگ انتخابات ۴۰ میلیونی ۸۸ هم هستیم و هوای فتنه و فتنه‌گر را
هم داریم، تنها چیزی که نمی‌خواهد مخالف و منتقد است، چراکه نشست و برخاست
با کسانی که رأی ۴۰ میلیونی ملت را به هیچ گرفتند، فی‌الواقع به هیچ گرفتن
خود است و لگد به مشروعیت دولت برآمده از همان انتخابات، با همان سازوکار!
گمانم نشست و برخاست دست‌اندرکاران دولت با سران فتنه زمینه‌ساز تحریم، مشخص می‌کند چه کسانی کاسبان تحریمند!
من البته یارایم هست این یادداشت را پیچ و تابی بدهم اما با نصیحتی به
پایان می‌برمش. دهن‌کجی به رأی مردم، به قانون، به انتخابات، به حق‌الناس
و… وظیفه آن قوه‌ای نیست که باید مشکلات مردم را حل کند. ۳ ماه مانده به
انتخابات مجلس، با کسانی که به صندوق رأی مردم لگد زدند دیدار می‌کنید که
چه بشود؟
بگذریم! با توجه به نتیجه آن انتخابات، به عیادت «آرای باطله» می‌رفتید بهتر بود!
زمانی که بعثی ها علیه مردم بی گناه ما از انواع سلاح های ممنوعه استفاده می کردند، امام هیچگاه اجازه نداد مقابله به مثل صورت گیرد… برخی فرماندهان مکررا از ایشان اذن خواستند که شهرهای عراق را بمباران و موشک باران کنند ولی ایشان اجازه ندادند. دست آخر هم تاکید کردند مراقب مناطق مسکونی باشید مردم عراق کشته نشوند. “ما مردم عراق را لازم داریم!”
بسیاری از شیعیان عراق بخاطر استنکاف از جنگیدن با ایرانیان، اعدام
شدند. برخی از آنها سالها فراری بودند و بسیاری ترجیح دادند در زندانهای
صدام باشند تا به سینه ی شیعیان ایرانی گلوله شلیک کنند.
برخی سربازان که به زور به جبهه فرستاده شده بودند به ایران پناهنده شدند و بسیاری دیگر گلوله ها را آسمان زدند.
و البته بودند کسانی که صدامی شدند. کنار ایرانی های پست فطرتی که زیر پرچم صدام و رجوی وطن فروشی کردند و برادر کشی.
امام خمینی با بصیرت نافذش امروز را می دید …
