چقدر خنده داره !...
که یک ساعت خلوت با خدا دیر و طاقت فرساست ولی 90 دقیقه بازی فوتبال مثل باد میگذره.
چقدر خنده داره !...
که ۱۰۰ هزار تومان کمک در راه خدا مبلغ بسیار هنگفتیه اما وقتی که با همون مقدار پول به خرید می ریم کم به چشم میاد.
چقدر خنده داره !...
که وقتی مسابقه ورزشی تیم محبوبمان به وقت اضافه می کشه لذت می بریم و از هیجان تو پوست خودمون نمی گنجیم اما وقتی که مراسم دعا و خطابه و نیایش طولانی تر از حدش می شه شکایت می کنیم و آزرده خاطر می شیم.
چقدر خنده داره !...
که خوندن یه صفحه و یا بخشی از قرآن یا کتاب مقدس سخته اما خوندن ۱۰۰ صفحه از پرفروش ترین کتاب رمان دنیا آسونه.
چقدر خنده داره !...
که وقتی می خواهیم عبادت و دعا کنیم هر چی فکر می کنیم چیزی به فکرمون نمی یاد تا بگیم اما وقتی که می خوایم با دوستمون حرفهای صدتا یه غاز بزنیم هیچ مشکلی نداریم! تازه وقت هم کم میاریم.
چقدر خنده داره !...
که برای عبادت و کارهای مذهبی وقت کافی در برنامه روزمره پیدا نمیکنیم اما بقیه برنامه ها رو سعی میکنیم تا آخرین لحظه هم که شده انجام دهیم.
چقدر خنده داره !...
شایعات روزنامه ها رو به راحتی باور میکنیم ، اما سخنان قرآن رو به سختی باور میکنیم.
چقدر خنده داره !...
که سعی میکنیم ردیف جلو صندلی های یک کنسرت یا مسابقه رو رزرو کنیم اما به آخرین ردیف یک مکان مذهبی مثل مسجد تمایل داریم.
چقدر خنده داره !...
که وقتی جوکی رو از طریق پیام کوتاه و یا ایمیل به دیگران ارسال می کنید به سرعت آتشی که در جنگلی انداخته شود همه جا را فرا می گیرد اما وقتی که سخن و پیام الهی رو می شنوید دو برابر در مورد گفتن و یا نگفتن اون فکر می کنید.
ــــــــــــ
چقدر خنده داره !...
که آقا در تمام اوقات به یاد و مراقبت ما است و مشتاقانه ما را می طلبد ولی ما در شبانه روز ؛ حتی دقایقی را هم به ایشان اختصاص نداده ایم.
چقدر خنده داره !...
زمانی که در مجلسی وارد می شویم و یا به دیدار کسی می رویم سعی میکنیم زیبا و آراسته جلوه نماییم ؛ اما به اینکه آقا چگونه ما را بپسندد و چگونه ما را دوست داشته باشد ؛ توجهی نکرده ایم و همیشه در محضرشان آلوده و زشت حضور یافتیم.
چقدر خنده داره !...
که ما با این همه لطف پدرانه آقا ؛ ما هنوز ایشان را به عنوان یک عضو خانواده خود نپذیرفته ایم ، چرا که یک فرزند ، به پدر خود افتخار می کند و جایش را در شادی ها خالی میکند و هیچ گاه با گستاخی و بی حیایی در مقابل پدر نمی ایستد.
چقدر خنده داره !...
که ما غم مسکن و ازدواج ، کار ، تجارت و حتی غم اعضای خانواده و اقوام را می خوریم و برای برطرف کردن همه این غم ها تلاش میکنیم اما در بین غم های ما از غم تنهایی و مظلومیت آقا از مشکلات و اضطرارشان از گریه ها و ناله هایشان که از گناهان ما سر می دهند ، سهمی وجود ندارد.
چقدر خنده داره !...
که ما برای رسیدن به خواسته هایمان دست به دامان هر کسی می شویم که او نیز برای بر آورده شدن حاجات ما دعا کند ؛ اما افسوس که چنین حالتی را در فراق آقا نداریم ، چرا که ظهورشان برای ما به عنوان حاجت ضروری محسوب نمی شود.
چقدر خنده داره !...
که ما با اینکه در زمان حضور آقا هستیم ، جوانی و عمرمان را به غیر از ایشان صرف کرده ایم در حالی که رئیس مکتب شیعه امام صادق علیه السلام می فرمایند : اگر او را درک می کردم تمام ایام زندگی را خود به او خدمت می کردم.
چقدر خنده داره !...
که با اینکه ادعای دوستی با آقا را داریم ولی در برخی مجالس رویمان نمی شود از ایشان سخن بگوییم چرا که به ما می گویند مذهبی و متحجر!
چقدر خنده داره !...
که در فعالیت های اداری و سیاسی مان از نام آقا استفاده می نماییم اما هیچ گاه رضایت ایشان را در دستور جلسات و نقشه هایمان در نظر نمی گیریم و شاخص فعالیت مان را با ایشان تنظیم نمیکنیم.
چقدر خنده داره !...
با اینکه می دانیم که جد بزرگوار آقا ، امام حسین علیه السلام برای احیای امر به معروف و نهی از منکر قیام کردند و به شهادت رسیدند اما ما به راحتی از منکر عبور می کنیم وخودمان را به ندیدن و نشنیدن می زنیم.
چقدر خنده داره !...
که ادعای دوستی و جان فدایی آقا را داریم ، ولی به توصیه های نائبشان توجهی نمی کنیم.
با سلام و عرض ادب
براستی که مطالبی در خور توجه بود. با ظهر حضرتش دنیا زیباتر می شود. مطمئنا ریاکاران و خائنین به این مردم روسیاه می شوند.
ای غائب از نظر بخدا می سپارمت
جانم بسوختی و به دل دوست دارمت